Drone ontwikkeld die bij storing als esdoornzaadje uit de lucht valt

De kenmerkende (multi)rotorconfiguratie waar de meeste mensen drones inmiddels mee associëren heeft één belangrijk nadeel: als de aandrijving om wat voor reden dan ook uitvalt, valt de drone als een baksteen naar beneden, met mogelijk vervelende consequenties. De Delftse promovendus Skander Taamallah deed inspiratie op in de natuur om een oplossing voor dit probleem te vinden.

Het onderzoek, dat werd uitgevoerd bij het Nederlands Lucht- en Ruimtevaartcentrum (NLR), concentreerde zich op de manier waarop zaadjes van een esdoorn naar beneden vallen: door een combinatie van zwaartekracht en de vleugelvorm gaat het zaadje roteren en valt het langzaam naar beneden. Dat komt door de hoek van de vleugel ten opzichte van de luchtstroom. In onderstaande video is dit in slow-motion te zien:

Hetzelfde principe kan worden toegepast bij een onbemand helikoptertje waarvan de motor uitvalt: door de wieken automatisch in een bepaalde stand te zetten, gaan ze door de valwind draaien: een effect dat autorotatie wordt genoemd. Hierdoor ontstaan wervelingen boven de wieken. De luchtdruk boven de drone wordt iets lager dan eronder, met een afremmend effect tot gevolg.

Het systeem is nog niet in de praktijk uitgetest, maar computersimulaties zijn veelbelovend. In theorie is het zelfs mogelijk om de drone bij te sturen tijdens de val. Een volgende stap is om een prototype te bouwen van een UAV die net als een esdoornzaadje rustig naar beneden valt in geval van een storing of lege accu.