‘70% van de professionele minidrone-piloten wordt beperkt door regelgeving’
Professioneel opererende dronepiloten lopen in de praktijk tegen teveel en te strikte beperkingen aan, blijkt uit een enquête die Dronewatch onlangs uitvoerde onder ruim honderd ROC-light vergunninghouders. Daardoor leidt de sector economische schade en wordt illegaal vliegen in de hand gewerkt. Dronewatch pleit daarom tijdens een rondetafelgesprek over drones dat op donderdag 8 maart 2018 in de Tweede Kamer plaatsvindt voor een verruiming van de mogelijkheden voor deze beroepsgroep.
Teveel beperkingen
In Nederland zijn er momenteel zo’n 550 bedrijven professioneel in de weer met drones, waarvan het grootste deel (tegen de 500) vliegt onder de zogenaamde minidrone-regeling. Deze regeling betreft het commercieel gebruik van drones tot 4 kg. Voornamelijk fotografen en videomakers maken gebruik van de regeling, maar in toenemende mate ook agrariërs, bedrijven die inspecties uitvoeren, et cetera.
Het blijkt echter dat de beperkingen van de ROC-light vergunning in de praktijk voor problemen zorgen. Zo’n 70% van de ondervraagden loopt regelmatig tegen de maximale vlieghoogte van 50 meter en maximale vliegafstand van 100 meter aan. Ook de bepaling dat men minstens 50 meter afstand moet aanhouden to.v. wegen en bebouwing en het verbod op vluchten boven industriegebieden en havengebieden beperkt ruim de helft van de respondenten.
‘Nee’ verkopen of illegaal vliegen
De beperkingen van het ROC-light leiden ertoe dat maar liefst 83% van de ondervraagden wel eens ‘nee’ moet verkopen tegenover een opdrachtgever. Schrikbarender is het feit dat maar liefst negen op de tien ondervraagden denken dat de huidige ROC-light beperkingen illegaal vliegen (door henzelf of door anderen) in de hand werken.
De conclusie dat de strenge regelgeving een rem zet op de sector komt dan ook niet als verrassing. Slechts één op de twintig deelnemers zegt een financieel gezond bedrijf te kunnen bouwen op basis van het ROC-light. Investeren in het veel duurdere full ROC is voor de meesten geen optie. Viervijfde vindt zelfs dat er in Nederland in zijn algemeenheid geen gezonde dronesector mogelijk is met de huidige regelgeving.
Aanbevelingen
Op basis van de onderzoeksresultaten zal Dronewatch tijdens het overleg met vaste commissie voor Infrastructuur en Waterstaat van de Tweede Kamer pleiten om ROC-light vergunninghouders in de aanloop naar Europese regelgeving alvast de mogelijkheid te geven om tot 120 meter hoog te vliegen en de horizontale afstandsbeperking af te schaffen. Ook zal Dronewatch pleiten voor het wegnemen of minder restrictief maken van andere beperkingen. Daarnaast wil Dronewatch dat er een einde komt aan het uitvaardigen van droneverboden door lagere overheden en belangenorganisaties.
Wat het recreatief gebruik van drones betreft is Dronewatch geen voorstander van het opleggen van nieuwe beperkingen ten aanzien van vlieghoogte en -afstand, aangezien die amper handhaafbaar zijn en bovendien niet in lijn zijn met de aankomende Europese regelgeving. Beter is om te investeren in voorlichting, aangezien de meeste incidenten een gevolg zijn van onbekendheid met de regelgeving.
De position paper van Dronewatch met daarin alle aanbevelingen en de uitkomsten van het onderzoek is te downloaden via de website van de Tweede Kamer.
Als DARPAS willen we graag reageren op dit prikkelende bericht. Wat hier als kop staat geldt niet alleen voor de minidrone-piloten (ROC-light) vliegers, maar ook voor de houders van de volledige certificering (ROC). Ieder professioneel drone-bedrijf moet wel eens nee verkopen tegen een opdrachtgever omwille van de beperkingen.
Het inrichten van een ROC-light regime is door de overheid in het leven geroepen om bedrijfsmatig simpele opdrachten in het lage risico spectrum veilig uit te kunnen voeren. De beperkingen zijn opgelegd om in het lage risico gebied te blijven. Bij de introductie hebben vele partijen, waaronder ook DARPAS, duidelijk proberen te maken dat de voorgestelde regeling niemand gaat helpen: de ROC-houders zagen het niet zitten omdat er laagdrempelige (lees tegen minder dan 1/10 van de kosten nog niet gesproken over de inspanningen) voor een deel van de opdrachten concurrentie bijkwam. De Light vliegers krijgen een worst voorgehouden die in de praktijk erg klein blijkt te zijn. En qua handhaving introduceert je een excuus om naar de opdrachtgever aan te geven dat je een “brevet” hebt waarmee de situatie ontstaat die in dit persbericht is beschreven dat er veelal onterechte vluchten worden uitgevoerd met een ROC-light (met respect voor degenen, die net zoals heel veel bij de ROC-houders gebeurt, keurig nee-verkopen als dat niet past).
Waarbij dan ook nog geldt, dat door uitblijven van een aanpassing op de regelgeving voor recreatieve dronevluchten, er ook nog eens een grotere vrijheid geldt voor de recreanten.
Deze situatie is dus niet ideaal. Daar zouden we nu in Nederland nog wat aan kunnen doen om te proberen regels in de NL wetgeving te veranderen. Echter Europese regelgeving ligt op de drempel (de juiste datum is nog niet te geven maar het zou zo maar kunnen dat het EU-parlement dit jaar nog goedkeuring geeft. Met een korte overgangsperiode (er ligt nu een voorstel voor een half jaar) hebben we dus te maken met EASA-regels. Voor NL is het nu nog moeilijk te zeggen wat het in gaat houden want er wordt (in de huidige versie) nog veel overgelaten aan de lidstaten voor nadere invulling. Maar voor de laagste klasse qua risico wordt nu uitgegaan van verschillende klassen van gebruik (boven of naast mensen) in combinatie met verschillende (gewichts) klassen drones. Een belangrijke voorwaarde is echter dat die drones een CE-keurmerk moeten hebben waarmee ze per klasse aan bepaalde eisen (denk aan verplichte propbeschermers, fabrieks ingestelde max hoogte, max snelheid …) moeten voldoen. En dat geldt dus niet voor de huidige rondvliegende drones. Die worden dan beschouwd als home-build en mogen vrij weinig.
Dus bij het roepen dat we in Nederland iets in moeten voeren op basis van voorgenomen EU-regelgeving moet wel het hele verhaal worden verteld.
Wat wel gaat gebeuren is dat het onderscheid komt te vervallen tussen recreatief en commercieel gebruik. Het gaat er voor de veiligheid om met welke drone je vliegt en hoe je hem wilt inzetten. Daarover kunnen we in NL nog wel met de belanghebbenden (ROC-houders, ROC-Light-houders en recreanten) om de tafel om te kijken of daar op de korte termijn nog invulling aan kunnen geven of hoe we daar in NL na invoering EU-regels mee om willen gaan. Het is dan van belang dat we met een gezamenlijk gedragen en uitgebalanceerd voorstel naar de overheid komen. Zo niet, dan zijn er weer alleen verliezers.
We zullen de laatste zijn om te ontkennen dat er in de huidige regelgeving te veel beperkingen zitten. On-handhaafbare, onlogische regels nodigen uit tot illegaal gedrag. Dat moeten we met elkaar niet willen. Vandaar ook dat wij pleiten voor een soepele overgang naar de EU-regels waarbij er niet weer allerlei onlogische barrières worden opgeworpen die niet gemakkelijk handhaafbaar zijn. Dat vergt een gebalanceerd voorstel waarover we eerst overleg moeten hebben ook met de overheid. In andere landen pakken ze dat voortvarend aan in het oprichten van Drone Councils. Dit zijn gestructureerde organisaties met deelname van de regelgevende instantie waarin alle stake-holders met elkaar voorstellen ontwikkelen. Het is dan aan de wetgever om dat in regels om te zetten. Met deze formule van de invoering van nieuwe regels en het uitbouwen van de mogelijkheden, is in een aantal landen in de EU een succesvolle aanpak gebleken om de mogelijkheden uit te breiden en een gezonde drone-bedrijfsvoering mogelijk te maken.