DJI Mavic 2 Zoom review: eindelijk dicht op de actie

Vorige week introduceerde DJI de langverwachte opvolger van de Mavic Pro, de Mavic 2. Deze drone is in twee varianten leverbaar: de Mavic 2 Pro met Hasselblad camera, en een versie waarmee je optisch kunt inzoomen, de Mavic 2 Zoom. Vooral deze laatste variant spreekt ons aan: vaak wil je zo dicht mogelijk op je onderwerp zitten, maar vanwege de veiligheid en de regels kan dat nu eenmaal niet. Inmiddels hebben we een paar dagen kunnen vliegen met de Mavic 2 Zoom en in deze (video)review delen we onze bevindingen.

Pro of Zoom?

DJI heeft wel geleerd van de leveringsproblemen die er ontstonden nadat eind 2016 de Mavic Pro werd aangekondigd. Het duurde toen maanden voordat de drone werd uitgeleverd, tot grote frustratie van klanten en retailers. De nieuwe Mavic 2 Pro en Zoom zijn direct na de aankondiging volop leverbaar en inmiddels hebben de eerste klanten hun nieuwe drone al binnen.

Veel mensen die overwegen om de Mavic 2 te bestellen zitten vooral te twijfelen over de vraag welke versie ze nu moeten nemen: de Pro, met de kwalitatief hoogwaardige Hasselbladcamera, of toch de Zoom, met een wat minder goede sensor, maar met meer mogelijkheden als het gaat om het creëren van je compositie?

Deze review is niet bedoeld om daar een antwoord op te geven. Dat kan ook helemaal niet, want het gaat vooral om de vraag wat je met de drone wilt gaan doen. Wij zijn vooral geïnteresseerd in de mogelijkheid om objecten op de grond – of dat nu mensen of gebouwen zijn – wat groter in beeld te krijgen vanuit de lucht, terwijl je toch op veilige afstand kunt vliegen. Vandaar de keuze om eerst de Mavic 2 Zoom te bespreken.

Eerste indruk

Never change a winning team moet DJI gedacht hebben toen ze aan de vormgeving van de Mavic 2 begonnen. Op het eerste gezicht lijkt de drone als twee druppels water op de oorspronkelijke Mavic Pro. Maar als je de twee toestellen naast elkaar op tafel zet dan worden de verschillen al snel duidelijk. Niet alleen is de Mavic 2 Zoom iets zwaarder dan de Mavic 1 (905 gram t.o.v. 735 gram – iets wat in de toekomst mogelijk consequenties heeft qua regelgeving), ook is de drone een fractie groter. Het verschil is echter dusdanig klein dat we verwachten dat de meeste backpacks en cases voor de Mavic 1 ook prima bruikbaar zijn voor de Mavic 2.

De Mavic 2 is gemaakt van slagvaste kunststof. De armen zijn uitklapbaar, op dezelfde wijze als bij de voorganger. De drone voelt degelijk aan en er is geen speling voelbaar tijdens het uitklappen van de armen. De propellers zijn aerodynamisch gevormd en zijn daarom een stuk stiller dan die van de oorspronkelijke Mavic Pro. (De Mavic Pro Platinum beschikte trouwens ook al over dergelijke low noise propellers.)

De grootste ontwerpwijzigingen zitten hem in de gimbal en camera, de accu en de sensoren. Om met de gimbal en camera te beginnen: deze module oogt een stuk robuuster dan die van de eerste Mavic. De camera hangt nu aan een dubbel uitgevoerde scharnier en de gimbal zelf is een stuk degelijker, zonder loshangende draadjes. De cameramodule is een stuk langer dan die van de Mavic 1, om ruimte te bieden aan de zoom-optiek. Het enige wat ons niet kan bekoren is het afneembare beschermkapje, deze voelt nogal fragiel aan en het blijft een onding om aan te brengen.

Dan de accu. Deze is helaas niet compatible met die van de Mavic 1. Als je ooit hebt geïnvesteerd in een paar extra accu’s, dan kun je die dus niet meenemen naar de Mavic 2. De reden is dat de capaciteit flink is toegenomen: van 44 Wattuur naar ruim 59 Wattuur. Die toename is niet alleen nodig om de extra elektronica van sap te voorzien, ook kan de Mavic 2 Zoom iets langer in de lucht blijven, tot ruim 30 minuten.

Obstakeldetectie rondom

Bewonderenswaardig is hoe DJI de Mavic 2 heeft volgepakt met sensoren en camera’s ten behoeve van de obstakeldetectie. Er zijn nu kleine camera’s aan de voorzijde, beide zijkanten, achterkant én onderkant te vinden. Aan de bovenkant is net als bij de Inspire 2 een IR-sensor te vinden, om te voorkomen dat je het plafond raakt als je indoor vliegt. Al deze sensoren hebben als doel om de omgeving te scannen en de drone veilig langs obstakels te leiden. Aan de onderzijde zijn zelfs een paar landingslichten toegevoegd, die in donkere situaties helpen om de drone veilig aan de grond te zetten.

We kunnen het niet vaak genoeg zeggen: deze sensoren zijn vooral bedoeld om je te behoeden voor een crash als je per ongeluk te dicht bij een boom, gebouw of ander obstakel vliegt. Zie het als een noodmaatregel, vertrouw er niet 100% op. Sowieso werken de zijwaartse sensoren alleen in Tripod Mode en tijdens ActiveTrack: in de normale GPS vliegmodus werken deze sensoren niet, en dat is toch wel een beetje een teleurstelling.

Iets minder zijn we te spreken over het microSD kaartslot. Deze is verborgen achter een nogal fragiel kunststof klepje, dat met een dun verbindingsstukje aan de body van de drone hangt. Het zou ons niet verbazen als dat vrij snel breekt en je het klepje kwijt raakt. Een beetje voorzichtig doen, dus. Over geheugen gesproken: de Mavic 2 beschikt net als de Mavic Air over 8 GB intern geheugen, dus ook zonder geheugenkaartje in de drone kun je opnamen maken.

Controller

De remote control is op het eerste gezicht niet gewijzigd ten opzichte van de controller van de eerste Mavic Pro. Alleen zijn de sticks nu afneembaar, net zoals bij de Mavic Air. De controller is voorzien van een handig display waarop belangrijke informatie zoals resterende accucapaciteit en afstand wordt weergegeven. Op de achterzijde van de controller vind je twee draaiwieltjes: één om de camera mee op en neer te draaien, met het andere draaiwieltje kun je in- en uitzoomen. Aan de onderzijde vind je ook nog twee buttons, waarvan je zelf kunt bepalen welke functie ze hebben.

Nieuw is de mogelijkheid om de Tripod Mode te activeren middels de schakelaar waarmee je van vliegmodus kan wisselen. De andere standen zijn GPS Mode en Sport Mode. Tot slot is er voorzien in een kleine vierwegstick op de voorkant van de remote. De functie hiervan is zelf te configureren, maar standaard is deze stick bedoeld om onder andere de belichtingscompensatie mee te wijzigen.

De zender heeft een wat groter bereik: tot een paar kilometer, maar vergeet niet dat je je drone altijd in het zicht moet houden. Het kan echter geen kwaad om een stabiele verbinding te hebben, bij de Spark en de Mavic Air wil de verbinding nog wel eens wegvallen als de drone nog niet eens zo ver van je vandaan vliegt. Dankzij OcuSync 2.0 worden het live beeld van de camera nu in 1080p resolutie weergegeven op je smartphone.

In de toekomst komt er een dual remote control option, waardoor je de drone met twee mensen tegelijk kunt besturen. Ideaal voor leraar-leerling situaties, of voor videoproducties waarbij één persoon zich 100% richt op de besturing van de drone en een tweede persoon de bediening van de camera/gimbal voor zijn of haar rekening neemt.

Vliegprestaties

Een vast ritueel bij het uitproberen van een nieuw DJI product is het installeren van firmware-updates. Zo ook bij de Mavic 2 Zoom: direct uit de verpakking moeten zowel drone als remote van een update worden voorzien. Dat proces gaat 100% automatisch: kwestie van smartphone aan de controller hangen, drone en controller inschakelen, en de DJI Go 4-app zijn werk laten doen. Alles bij elkaar duurt dat wel een halfuur.

Daarna is het tijd voor een eerste testvlucht. Qua geluidsproductie kun je de Mavic 2 het beste vergelijken met de Mavic Pro Platinum. En dat is positief: niet alleen is de hoeveelheid geluid die de Mavic 2 produceert zeer aanvaardbaar, ook de toonhoogte van het gezoem is een stuk beter te pruimen dan het jankende geluid van de Spark of de Mavic Air. Geen onbelangrijke factor gezien de huidige discussie over overlast door drones in natuurgebieden.

Qua bediening en reactiesnelheid merken wij weinig verschil ten opzichte van de Mavic Pro. De drone laat zich zeer precies besturen en is iets sneller en wendbaarder ten opzichte van zijn voorganger. Standaard staat de yaw (draaien om de top-as) nogal sloom ingesteld, maar dit kun je wijzigen middels het configuratiemenu. Remmen als je de sticks loslaat doet de drone vrij agressief. Ook dat kun je naar wens aanpassen.

Jammer is dat de zijdelingse obstakeldetectie alleen werkt in ActiveTrack. We hadden ons juist zo verheugd op deze functie, met name tijdens het uitvoeren van een cirkelvormig traject (POI). Verder draait de drone wat sloom naar onze smaak (gelukkig kun je de settings voor yaw-snelheid naar wens aanpassen), terwijl het remmen juist wat agressief gaat, maar ook dat kun je finetunen in de DJI Go 4-app.

Als je gewend bent om met de Mavic Pro (Platinum) te vliegen, dan zul je niet heel veel verschil merken met de Mavic 2. De besturing is iets verfijnder, het is nu bijvoorbeeld iets makkelijker om handmatig een mooie cirkel te vliegen, en de topsnelheid ligt wat hoger (ruim 70 km/uur in Sport Mode), maar verder vliegt de drone niet echt heel anders dan zijn voorganger.

Tot 4x zoom

Waar het natuurlijk allemaal om draait bij de Mavic 2 is de camera. Bij de Mavic 2 Zoom is er nu de mogelijkheid om in te zoomen. Dat kan zowel optisch als digitaal. De optiek voorziet in 2x zoom, van 24mm tot 48mm equivalent. Dat betekent dat je naast groothoekopnamen ook medium tele-opnamen kunt maken. En dat is best een unicum: de Mavic 2 Zoom is de eerste compacte consumentendrone die in deze mogelijkheid voorziet.

Als je filmt in 4K resolutie dan kun je maximaal 2x inzoomen, maar als je filmt in 1080p HD dan kun je nog eens 2x digitaal inzoomen zonder dat dit ten koste gaat van de uiteindelijke resolutie. In totaal heb je dan dus de beschikking over 4x lossless zoom, zoals DJI dat noemt. Wie maximaal optisch en digitaal inzoomt beschikt over een 96mm equivalent telelens.

Wees erop voorbereid dat het gebruik van de zoomfunctie tijdens het vliegen tot enige desoriëntatie leidt. Normaal gesproken kun je redelijk inschatten hoe ver je met de drone van een onderwerp vandaan bent, gezien de vaste brandpuntsafstand van de meeste dronecamera’s. Maar als je gaat inzoomen dan verdwijnt dat besef als sneeuw voor de zon. Zeker in het begin denk je dat je soms veel te dichtbij vliegt, maar dat blijkt dan helemaal niet het geval te zijn als je weer uitzoomt.

Het spreekt voor zich dat dit fantastische mogelijkheden met zich meebrengt. Het effect van inzoomen valt niet te onderschatten, zeker niet vanuit de lucht. Sommige mensen zeggen ‘je kunt toch ook gewoon dichterbij vliegen’, maar dat is wat ons betreft een onzinargument: niet alleen krijg je daardoor een totaal ander perspectief, daarnaast is het vanwege de regelgeving en veiligheid simpelweg vaak niet mogelijk om dichter op je onderwerp te gaan zitten.

De video verderop in dit artikel geeft een impressie van de mogelijkheden. Deze video bevat een aantal shots die zijn opgenomen met maximale (4x) zoom, dus 2x optisch en 2x digitaal. Het voelt erg onwerkelijk aan om dergelijke opnamen te kunnen maken met een drone, je kunt een veilige afstand aanhouden ten opzichte van je onderwerp maar een en ander toch beeldvullend vastleggen.

Cameraprestaties

De camera zelf is voorzien van een 1/2.3” sensor, net zo groot als die in de vorige Mavic. Qua lichtgevoeligheid en dynamisch bereik is de camera ietwat beperkt. Goed nieuws is wel dat de maximale bitrate is toegenomen, van 60 Mbps tot 100 Mbps. Daardoor worden er meer details vastgelegd, zeker in het geval van scènes waar veel beweging in zit. In 4K is de maximale framerate 30 fps, dat gaat omhoog naar 120 fps in 1080p HD. De fotoresolutie is 12 megapixels.

De camera van de Mavic 2 Zoom heeft twee belangrijke nadelen. Ten eerste is het diafragma niet instelbaar. Dat betekent dat je geen optimale controle hebt over de belichting. Je zult dus moeten terugvallen op ND filters om de sluitertijd binnen de perken te houden bij veel daglicht, en dan nog kun je de sluitertijd niet finetunen. Ten tweede is de hoeveelheid licht die op de sensor valt afhankelijk van de zoomfactor. Met andere woorden: als je zoomt, verandert de belichting. Met name als je de belichting handmatig instelt is dat even opletten geblazen.

Het draaiwieltje waar je vroeger de belichtingscompensatie mee kon aanpassen is nu geserveerd voor de bediening van de zoomfunctie. Om even snel de belichting aan te passen (exposure value) kun je nu gebruik maken van de vierwegbesturing op de voorzijde van de controller. Het is even wennen, maar dit werkt bijna net zo snel als op de oude manier. Bij de Mavic 2 Pro is het rechterdraaiwieltje op de controller wel weer bestemd voor het aanpassen van de exposure value.

Bij het bekijken van onze eerste testbeelden valt op dat er bij maximaal (4x) inzoomen nog wel eens wat trilling wil voorkomen in het beeld. Nu stond er op het moment van de testvlucht best een aardig briesje, ongeveer windkracht 3-4, dat helpt natuurlijk niet mee. Voor de zekerheid zou je ervoor kunnen kiezen om het bij 2x optische zoom te houden. Ook zien de beelden er ietwat stotterig uit. Dat wordt waarschijnlijk verklaard door het feit dat we nog niet konden beschikken over ND filters, waardoor de sluitertijd veel te kort was.

Hyperlapse en dollyzoom

Zoals verwacht heeft DJI twee leuke nieuwe filmmodi toegevoegd aan de Mavic 2 Zoom. Ten eerste is er de hyperlapse functie: daarbij volgt de drone langzaam een traject naar keuze (dat kan een cirkelvormige route zijn, of een rechte lijn, al dan niet met course lock), terwijl de camera om de paar seconden een foto maakt. Na afloop plakt de drone alle foto’s achter elkaar in een korte timelapse video. Zeker met voorbijdrijvende wolken geeft dit een dramatisch effect. Let wel op dat je niet al te dicht op een onderwerp vliegt en dat het niet te hard waait, want dan krijg je geen mooi stabiele hyperlapse. De hyperlapse-functie is trouwens ook beschikbaar op de Mavic 2 Pro.

Daarnaast is er een nieuwe quickshot genaamd Dollyzoom. Eenmaal geactiveerd vliegt de drone al filmend langzaam achteruit, terwijl de camera in hetzelfde tempo inzoomt. Daardoor krijg je een vervreemdend perspectiefeffect, dat bekend werd uit de film ‘Vertigo’ van Alfred Hitchcock. Vandaar dat een dollyzoom ook wel het Vertigo-effect wordt genoemd. Het is een geinige functie die eenvoudig is in gebruik. Zowel de hyperlapse functie als de dollyzoom quickshot komen terug in de testvideo die we van de Scheveningse Pier maakten.

Hyperlight en Super Resolution

Het aantal mogelijkheden op het gebied van dronefotografie is ook verder uitgebreid. Natuurlijk was het al mogelijk om naast gewone foto’s ook HDR foto’s te maken, in het geval van contrastrijke scènes. Nieuw is de hyperlight functie: feitelijk is dat een variant op HDR, maar dan toegespitst op scènes met weinig licht. De drone maakt dan een aantal foto’s met langere sluitertijd die automatisch samengevoegd worden, waarbij een speciaal algoritme ervoor zorgt dat beeldruis wordt tegengegaan. Beide varianten van de Mavic 2 hebben deze functie.

Iets interessanter vinden wij de Super Resolution modus die voorbehouden is aan de Mavic 2 Zoom. Deze functie stelt je in staat om luchtfoto’s te maken met een resolutie van 48 megapixels (8000×6000). Dit wordt bereikt door een aantal foto’s te maken terwijl er maximaal optisch is ingezoomd. De foto’s worden automatisch tot één geheel gestitcht. Verder zijn er de reeds bekende mogelijkheden op het vlak van panorama’s en 360º luchtfoto’s.

ActiveTrack 2.0 en verbeterde POI

Een andere verbetering die DJI heeft doorgevoerd in de Mavic 2 Pro en Zoom is ActiveTrack 2.0. Deze functie maakt het mogelijk om automatisch een bewegend onderwerp in beeld te houden. Dankzij de nieuwe 360º obstacle avoidance (de zijwaartse sensoren komen hier dus wel goed van pas) zal de drone in theorie nergens tegenaan vliegen. En zelfs als het onderwerp even uit beeld raakt dan zal de drone de achtervolging niet staken, alhoewel we dit nog niet in de praktijk hebben uitgeprobeerd.

Een hele welkome verbetering is de vernieuwde POI-functie. Hiermee kun je de drone een mooi cirkelvormig traject om een onderwerp laten afleggen. Vroeger moest je daarvoor eerst boven het onderwerp vliegen om het middelpunt te bepalen, en dat verhoudt zich weer slecht met de regelgeving (niet boven mensen en bebouwing vliegen). Nu kun je de drone op enige afstand van het onderwerp laten hangen en op het scherm aanwijzen wat het middelpunt van de POI is. Dankzij beeldherkenning doet de drone dan de rest.

Conclusie

De Mavic 2 is een zeer welkome update van de oorspronkelijke Mavic Pro. DJI borduurt fijn verder op het compacte ontwerp en de prima vliegprestaties van een systeem dat zich inmiddels ruimschoots in de praktijk bewezen heeft. Het is vooral fijn dat camera en gimbal veel degelijker zijn uitgevoerd en dat de drone nog meer weet heeft van zijn omgeving, dankzij de extra sensoren rondom.

Als serieuze dronefotograaf of videomaker kom je echter wel voor een duivels dilemma te staan. Het feit dat je (optisch) kunt inzoomen is écht een dealmaker. Met de Mavic 2 Zoom kun je eindelijk dicht op je onderwerp zitten, terwijl je toch op veilige afstand vliegt. Dat brengt ongekende mogelijkheden met zich mee. Maar het gemis aan een instelbaar diafragma en het feit dat je met een relatief beperkte sensor zit is voor deze doelgroep weer een groot gemis.

Eigenlijk zou je het liefst met zowel de Mavic 2 Zoom als de Mavic 2 Pro op pad willen gaan. Voor situaties waar je voor optimale beeldkwaliteit gaat kies je dan de Pro, en voor de close shots neem je de Zoom. (Als professional is dat niet eens zo’n heel gekke optie, want je neemt het liefst toch altijd al een reservedrone mee, mocht er een keer iets misgaan…)

Als het gaat om bang for your buck dan is de Mavic 2 Zoom naar onze mening de beste keus. Niet alleen is de drone een paar honderd euro goedkoper dan de Pro, je krijgt ook gewoon wat meer creatieve mogelijkheden zoals dollyzoom en superresolutie foto’s. Met een beetje handigheid kun je prachtige foto’s en video’s maken, zeker als je een beetje gaat stoeien met ND filters en camerasettings. Zoom alleen niet te ver in als het hard waait, want dan krijg je toch trillingen in je opnamen.

Natuurlijk hopen we ook snel de Mavic 2 Pro te bespreken, zodat je helemaal goed geïnformeerd een keuze kunt maken. En mocht je écht niet kunnen kiezen tussen de Mavic 2 Zoom en de Mavic 2 Pro, wacht dan nog even een paar maanden, tot er meer duidelijkheid komt over de opvolger van de Phantom 4 Pro. Het zou zo maar kunnen dat DJI dan met een drone op de proppen komt die zowel een goede sensor als een zoomfunctie (of verwisselbare objectieven) heeft. Die zal dan alleen niet net zo compact zijn als de Mavic 2.

De Mavic 2 Zoom kost € 1.249 en is direct leverbaar als je bestelt via DJI. De optionele Fly More Kit kost € 319,-.

Positief
Eerste compacte drone met optische zoom
Sterk verbeterde cameraophanging
Lange(re) vliegtijd
Minimale geluidsproductie
Hyperlapse en dollyzoom, verbeterde POI
Obstakeldetectie rondom

Negatief
Zijdelingse obstakeldetectie werkt niet in GPS Mode
Diafragma niet instelbaar
Belichting verandert tijdens zoomen
Kans op vibraties bij maximaal inzoomen
Accu’s van Mavic 1 niet compatible
Camera/gimbal niet zelf te verwisselen voor Hasselblad-versie

Specificaties vergelijken

Met dank aan DJI voor het beschikbaar stellen van het reviewexemplaar.