‘Drones niet effectief in strijd tegen stropers’

Eén van de toepassingen van drones waar de afgelopen jaar veel van werd verwacht is het opsporen van stropers in uitgestrekte gebieden, zoals de grote natuurparken in Afrika. Al dan niet uitgerust met infraroodcamera’s zouden met name fixed-wing drones zich prima lenen voor het tegengaan van stroperij. Maar de praktijk is weerbarstig, blijkt uit een verslag van een ervaringsdeskundige.

In de afgelopen jaren heb je op Dronewatch regelmatig artikelen kunnen lezen over de inzet van drones tegen stropers. Zo kwam uit Tanzania het bericht dat rangers drones zijn gaan gebruiken om de olifantenstroperij aan te pakken, en een Nederlandse startup werkte aan een drone die neushoornstropers in het Krugerpark moest gaan opsporen.

Het idee is dat het vanuit de lucht veel sneller mogelijk zou zijn om illegale activiteiten op te sporen, waarbij een drone vele malen kosteneffectiever is dan het patrouilleren met een vliegtuig of helikopter. Bovendien kan een drone uitgerust worden met infraroodcamera’s om zodoende zelfs ’s nachts mensen op te sporen.

Maar in de praktijk lenen drones zich helemaal niet zo goed in de strijd tegen stropers, vertelt ervaringsdeskundige Graham Dyer in een forumdiscussie over autonome antistroperij-drones:

“Ik heb 2 jaar lang met anti-stroperij drones in het Kruger National Park en in andere reservaten gevlogen, honderden uren ervaring opgedaan, maar het blijft een kwestie van compromissen sluiten. Er doen zich zoveel moeilijkheden voor tijdens de eigenlijke operatie. Er zijn maar heel weinig mensen die zelfs maar het geringste idee hebben van wat zo’n operatie inhoudt.

Het ontwerpen en het bouwen van de drone is relatief gezien het makkelijke gedeelte. Dus als dat al moeilijk is, ga dan maar na waar je in het veld tegenaan loopt, bij 39 °C hitte (en dat is om 23.00 uur ’s nachts), in de wildernis, nog afgezien van alle andere uitdagingen.

Vanuit mijn ervaring geloof ik dat drones, zelfs met de beste bedoelingen en de beste technologie, nooit meer dan een verwaarloosbaar effect op stroperij zullen hebben. Voor het idee: een team met speurhonden wist achttien stropers aan te houden in één week. Ons drone-team nam in een periode van twee jaar nachtvliegen minder dan 8 stropers waar, zonder dat daar een aanhouding op volgde. Als je met de inzet van drones geen gemiddelde van 2-5 stropers per week vangt, dan heeft het geen zin. En vergeet niet dat stropers vindingrijk zijn.”

Eén van de problemen is dat thermografische opnamen niet zoveel zin hebben bij zeer warme omgevingstemperaturen, omdat de lichaamswarmte van stropers dan niet opgemerkt kan worden. Een ander praktisch probleem is de menselijke factor, schrijft Robbert Miller van het bedrijf Panascape in een reactie:

“Thermografische camera’s hebben hier niet zoveel zin. Je kunt alleen reageren op wat je ziet, en je ziet gewoon niet zoveel. Bovendien is het uren achtereen turen op een monitor teveel gevraagd van een menselijke operator. Daarom willen we onboard AI gaan inzetten. Momenteel trainen we het systeem om zelfstandig alarm te kunnen slaan. Dat lost alleen het probleem van de infraroodcamera’s nog niet op. Daarom kijken we nu naar lidar en radar, om te zien of we dat kunnen combineren met thermische monitoring en andere technologieën.”

Maar dan nog is het geen sinecure om stropers op te pakken, als ze eenmaal vanuit de lucht gedetecteerd zijn, aldus Dyer:

“Het is bijna onmogelijk om bange, gewapende stropers op te pakken die als wilde beesten rondrennen door de Afrikaanse wildernis. Zodra je ze met een auto nadert slaan ze al op de vlucht, ze horen je voertuig al op twee kilometer afstand aankomen. Je kunt bovendien niet te voet met een anti stroperij unit op ze af gaan in een gebied waar het wemelt van de leeuwen, olifanten en buffels.”