Terugblik op Amsterdam Drone Week 2019: dromen van luchttaxi’s, maar worstelen met mini-drones

Afgelopen week vond in de RAI de Amsterdam Drone Week plaats. Terwijl op de beursvloer bedrijven als Boeing, Airbus en Avy concepten van hun luchttaxi’s en delivery drones lieten zien, brak menig dronevlieger zich het hoofd over de vraag waar ze volgend jaar aan toe zijn als de nieuwe Europese drone-regelgeving wordt ingevoerd. Hoog tijd dus voor een terugblik op deze tweede editie van de ADW.

Een bezoekje aan de Amsterdam Drone Week is een beetje als een reis door een serie parallelle universums. Terwijl het in de keynote presentaties en op de beursvloer gaat over pakketbezorgende drones en personentransport door eVTOL luchttaxi’s, staan de discussies in een zaal verderop in het teken van meer praktische zaken als hoe je als dronepiloot vanaf 1 juli 2020 jezelf moet inschrijven en of je ROC-light dan nog geldig is of niet.

Die spagaat tussen ambitie en realiteit zie je goed terug in de berichtgeving op Dronewatch. Terwijl het ene artikel gaat over hoe partijen als KLM en Schiphol van plan zijn om werk te maken van vracht- en personendrones, lees je in een ander verslag hoe de dronevliegers van nu af dreigen te stevenen op een periode van chaos en onduidelijkheid, doordat de implementatie van de EU drone-regelgeving verre van goed geregeld is. (Dat geldt overigens niet alleen voor Nederland, ook in andere EU-lidstaten moet er nog zeer veel werk verzet worden op dit vlak, bleek uit andere presentaties.)

Er waren dan ook flink wat cynische commentaren te horen in de wandelgangen. “Hoe kunnen ze nou praten over luchttaxi’s terwijl het al de grootste moeite kost om een drone van nog geen kilo gereguleerd te krijgen?”, klonk het. Of zoals iemand anders treffend opmerkte: “Ik denk niet dat heel veel Nederlanders de overlast zullen tolereren van luchttaxi’s die rijke zakenmannen van Schiphol naar de Zuidas vervoeren.”

En om heel eerlijk te zijn stonden ook wij een beetje deemoedig te kijken naar de ronkende presentaties over Urban Air Mobility. Het klink allemaal leuk, een beetje alsof je naar een aflevering van The Jetsons zit te kijken, maar als er wat langer over nadenkt dan ga je je wel afvragen hoe realistisch het is dat we ons dadelijk per luchttaxi laten vervoeren. Ook al heb je een open mind, die nieuwkomers ontkomen echt niet aan de superstrenge (en dus kostbare en langdurige) certificeringstrajecten die gaan gelden voor drones die personen vervoeren, laat staan dat de discussie over geluidsoverlast door kleine drones ineens niet zou gelden voor luchttaxi’s of delivery drones.

Maar als je dan het verhaal hoort van Avy, dat in samenwerking met PostNL en de ANWB gaat onderzoeken of het mogelijk is om donorbloed en spoedeisende medische goederen tussen ziekenhuizen te vervoeren, of luistert naar de plannen van Port of Rotterdam om reserve-onderdelen middels een drone over het water te vervoeren in plaats van dat er een koerier tientallen kilometers om moet rijden over veel te drukke snelwegen, dan krijg je toch wel het gevoel dat er potentie zit in een aantal van die UAM-toepassingen. En ja, dat een drone die personen kan vervoeren op een goed moment misschien wel de rol van een traumaheli overneemt, dat valt ook nog wel te begrijpen.

Voordat het zover is moet er echter nog flink wat gebeuren op het gebied van maatschappelijke acceptatie en veiligheid. Want al dit soort toekomstige ontwikkelingen kunnen zich pas ontvouwen als gewone mensen de nut en noodzaak inzien van al die drones – klein en groot – die al dan niet boven steden en dorpen rond gaan vliegen. Want hoe weet je van wie die drone die daar vliegt is? Hoe zit het met de privacy? Hoeveel geluidsoverlast krijgen we eigenlijk van zo’n medical drone die overvliegt? En wie zorgt ervoor dat al die drones op veilige afstand blijven van het overige luchtverkeer?

Alles valt of staat met grensoverstijgende afspraken, goede communicatie, verantwoord gebruik van drones door bedrijven en hobbyisten, en – fingers crossed – het uitblijven van incidenten zoals grove privacyschendingen en ongelukken of zelfs aanslagen. Want ook daarover gaat het tijdens de Amsterdam Drone Week: wat kunnen we eigenlijk doen tegen ongewenste drones? (Het eerlijke antwoord is: nog niet zo heel veel, wat de vertegenwoordigers van de counter UAS-industrie ook beweren.) Vertrouwen komt te voet en gaat te paard.

Uiteindelijk keerden we toch met een optimistisch gevoel huiswaarts. De sector is in een keihard tempo volwassen aan het worden. Een jaar geleden was het nog bijna ondenkbaar dat je met een drone een brug of huizencomplex zou inspecteren, nu is dat bijna de gewoonste zaak van de wereld. Laat staan als we over een paar jaar met een glimlach terugkijken op de rommelige overgang van de nationale regelgeving op de Europese drone-regelgeving. Ondertussen kan het geen kwaad om stippen op de horizon te blijven zetten. Eén ding is zeker: aan inspiratie voor nieuwe artikelen op Dronewatch zal het de komende jaren niet ontbreken.